Javaans Huwelijk - Panggih Ceremonie
De Panggih Ceremonie:
De tweede dag is het tijd voor de traditionele begroeting Panggih of Temu tussen de lieflijke bruid en haar knappe man voor haar huis. Het huis dat voor de gelegenheid versierd is met een Tarub planten decoratie. Onder begeleiding van het prachtige en mystieke geluid van de gamelan (een Javaans traditioneel muziekinstrument), begint de traditionele ontmoeting.
De bruidegom arriveert bij de poort voor het huis van de ouders van de bruid. Hij is vergezeld door zijn familie. Alleen zijn ouders zijn er niet bij. Zij mogen bij deze gebeurtenis niet aanwezig zijn.
De bruid, vergezeld van twee oudere vrouwen, komt uit haar bruidskamer. Haar ouders en familie komen achter haar. Voor de bruid lopen twee bruidsmeisjes, Patah, die elk een waaier dragen. Twee vrouwen dragen een boeket van versieringen (Kembar Mayang, ongeveer één meter hoog). Eén vrouw van de familie van de bruidegom komt naar voren en schenkt een offer (Sanggan) aan de moeder van de bruid, bestaande uit bananen en andere soorten fruit, die gelegen zijn in een schaal bedekt met bloemen. Dit als teken van waardering voor de gastvrouw van dit huwelijksfeest.
Tijdens de Panggih ceremonie wordt de Kembar Mayang naar buiten gebracht en langs de weg gelegd om zo de boze geesten van deze ceremonie en de omliggende huizen weg te houden. Tevens worden twee Kembar Mayang links en rechts van de troon gezet als versiering. Het boeket wordt enkel gebruikt indien het koppel voorheen niet getrouwd was.
Balangan Suruh Ceremonie:
De bruid ontmoet de bruidegom. Ze naderen elkaar. Wanneer ze ongeveer drie meter van elkaar verwijderd zijn, gooien ze zeven kleine bundels betel bladeren naar elkaar toe. Ze doen dit met graagte en zijn blij. Iedereen lacht. Volgens oude tradities hebben betel bladeren de kracht om boze geesten weg te jagen. Door betel bladeren naar elkaar toe te gooien, bewijst men dat de persoon voor je de echte persoon is en niet één of andere boze geest die zich voordoet als die persoon.
Wiji Dadi Ceremonie:
De bruidegom breekt een ei met de rechtervoet. De bruid wast de bruidegoms voet met geurend bloemenwater. Dit wil zeggen dat de man klaar is om een verantwoordelijke echtgenoot te zijn en dat de vrouw klaar is om haar man trouw te dienen.
Sindur Binayang Ceremonie:
Na het ritueel van Wiji Dadi leidt de vader van de bruid het koppel naar de huwelijkstroon, de moeder van de bruid bedekt de schouders van het koppel met Sindur. De betekenis hiervan is dat de vader hen de weg leidt naar het geluk, terwijl de moeder voor morele steun zorgt.
Timbang Ceremonie:
Zowel de bruid als de bruidegom zitten elk op één been van de vader van de bruid, terwijl hij zegt dat ze elk evenveel wegen. Hiermee bedoelt de vader dat hij van beiden evenveel houdt.
Tanem Ceremonie:
De vader van de bruid zet het koppel op de huwelijkstroon. Hij keurt dit huwelijk goed. Hij geeft zijn zegen.
Tukar Kalpika Ceremonie:
Het uitwisselen van de ringen als teken van eindeloze liefde.
Kacar Kucur or Tampa Kaya Ceremonie:
Met de hulp van de Pemaes wandelt het koppel arm in arm, pink in pink, naar de plaats van het ritueel. Daar krijgt de bruid van de bruidegom sojabonen, pindanoten, gele rijst, maïs, dlingo benglé kruiden, bloemen en verschillende soorten muntstukken (waarbij het aantal even moet zijn). Het stelt voor dat de echtgenoot al zijn inkomen aan zijn vrouw moet geven. De bruid ontvangt zorgvuldig deze geschenken in een witte doek op haar schoot. Zij moet een goede en zorgende huisvrouw zijn.
Dahar Klimah or Dahar Kembul Ceremonie:
Het huwelijkskoppel eet en drinkt samen, ze voeden elkaar. De Pemaes, als leider van de ceremonie, geeft een bord aan de bruid met daarop gele rijst, gebakken ei, sojabonen, tofu, abon (doorbakken vlees) en kippenlever. Eerst maakt de bruidegom drie kleine balletjes en geeft het met de rechterhand aan zijn bruid. Daarna doet de bruid hetzelfde voor de bruidegom. Wanneer ze gedaan hebben met eten, drinken ze zoete thee samen. Dit ritueel heeft als betekenis dat het koppel samen moet genieten van alle bezittingen die ze hebben.
Mertui Ceremonie:
De ouders van de bruid halen de ouders van de bruidegom op, die de hele tijd voor het huis hebben gewacht (tegenwoordig wordt er een tv-scherm voor het huis geplaatst waar de ouders het hele gebeuren hebben kunnen volgen). Ze wandelen samen naar de plaats van de ceremonie. De moeders vooraan, de vaders achteraan. Daar zetten ze zich op de huwelijkstroon: de ouders van de bruid rechts van het koppel, de ouders van de bruidegom links van het koppel.
Sungkeman Ceremonie:
Al knielende vraagt het koppel de zegen van de ouders. Eerst aan de ouders van de bruid, daarna aan de ouders van de bruidegom. De Pemaes neemt, voordat dit ritueel begint, de keris van de bruidegom en geeft deze weer terug na het beëindigen van de Sungkeman.
Beide ouders dragen dezelfde soort batik (Truntum), wat wil zeggen dat het koppel altijd voor hen zal zorgen. Ook dragen ze Sindur als sjerp rondom zich. De rode kleur in de Sindur en de kartelende rand wijst erop dat het leven als een kronkelende rivier is in de bergen. De ouders begeleiden de pasgetrouwden naar het nieuwe leven, opdat ze een mooi en sterk gezin kunnen bouwen.
Back
